www.tayyareci.com                  ANA SAYFA Tayyareci Türkçe Site Türkiye'nin gerçek havacılık sitesi
Tayyareci English Site
Tayyareci Deutsch Site
Sitede Arama :
 

Lockheed F-104 “Starfighter”

Fighter / Av

1952 yılında Lockheed’in efsanevi tasarımcısı “Kelly” Johnson F-104’ü projelendirdi ve ilk XF-104 ilk uçuşunu 1954’de yaptı. F-104 sesin iki misli hızda uçabilen ilk uçaktı ve birçok hız ve irtifa rekorları kırdı. 18 Mayıs 1958’de bir F-104A 1,404.19 mph ile Dünya hız rekorunu, bir F-104C de 103,395 feet ile Dünya irtifa rekorunu kırdı.”Starfighter” peşpeşe hız, irtifa ve tırmanma süresi rekorlarını kıran ilk uçaktı. İvmelendirilmiş kaldırma tekniği vasıtasıyla F-104’ler 90.000feet’in üzerinde uçmuşlardır.

Kendinden önceki F-84F “Thunderstreak” ve günümüzün F-16 “Fighting Falcon”u gibi F-104 de NATO ülkeleri tarafından seçilmişti. 1700’den fazla F-104 ABD ve diğer ülkelerde askeri yardım programınca üretilmiş, Kanada, Batı Almanya, İtalya, Norveç, Hollanda, Belçika, Danimarka, Yunanistan, Türkiye, İspanya, Tayvan ve Japonya tarafından kullanılmıştır. Bugün bile birçok F-104 filosu İtalya ve Japonya hava kuvvetlerinde görev yapmaya devam etmektedir. Bazı F-104’ler iki kişilik kokpitli olacak tarzda modifiye edilmiş, silah kullanımı ve geçiş eğitimi için kullanılmıştır. Foto-keşif modeli de mevcut olmakla birlikte USAF’ta hiçbir zaman hizmete girmemiştir.

USAF, F-104A, F-104C ve F-104F bir ve iki kişilik modellerden yalnız 300 civarında satın almıştır. F-104G “C” modelinin geliştirilmiş bir versiyonudur. USAF “G” modelinden hiç satın almamıştır. “G” versiyonuna ilaveten Japonya’da ve Kanada’da yapılan modelleri de vardır. Bu modeller F-104J ve CF-104 olarak adlandırılmıştır.

F-104 “Gatling” prensibi ile çalışan, dakikada 6000 mermi ateşleme hızına sahip M61 “Vulcan” topunun kullanan ilk uçaktır ve bu top daha sonraki uçaklarda standart top olmuştur.

F-104S, yapılmış olan “Starfighter”ların en güçlü olanıdır. F-104G’nin geliştirilmiş ve iyileştirilmiş bir modeli olup Fiat tarafından üretilmiştir. Başlangıçta İtalyan Hava Kuvvetleri “AMI”nin ihtiyacını karşılamak için yapılmışsa da Türkiye’ye de ihraç edilmiştir.

F-104S 1965 yılında İtalyan Hava Kuvvetleri’nin açtığı AWX (Her türlü hava şartlarında görev yapabilen avcı uçağı) yarışmasını kazanan uçaktır. Lockheed CL-980 projesi (daha sonraları F-104S) uzun araştırmalar sonu Mirage III, McDonnell Douglas F-4 Phantom, Northrop F-5 ve North American F-100  gibi uçaklar arasından seçilmiştir.

F-104S 52.69 kN kuru, 79.45 kN “afterburner”lı itiş gücüne sahip daha güçlü J79-GE-19 ile donatılmıştır. Bu motor F-104G’den %13 daha fazla güç sağlamaktadır, kalkıştaki ilave hava ihtiyacını karşılamak için hava emiş oluklarının yanlarına ilave kapakçıklar yerleştirilmiştir.

F-104S F-104G’den radar donanımı ile de ayrılmaktadır. Kullanılan NASARR R-21G/H radarı hareketli hedef indikasyonu ve izleme yeteneği ile orta menzilli radar güdümlü füzelerle uyumludur. Diğer F-104 modelleri ise yalnız infraruj güdümlü havadan havaya füzeler kullanabiliyordu. R21G/H aynı zamanda yer kontur haritası ve arazi takip modları ile uçağa av-bombardıman özellikleri sağlıyordu.

F-104S’in kanat altı ve gövde ataşmanları diğer modellerden fazladır. Hava alış oluklarının altına iki pilon, kanat altında dört kanat uçlarındaki iki pilon ve gövde altındaki bir pilon ile toplam pilon sayısı dokuza çıkarılmıştır. Kanat altındakiler bomba veya yakıt tankı, kanat uçlarındakiler yakıt tankı veya AA füze, gövde altına ilave edilen iki pilon ise AIM-9 “Sidewinder” için kullanılmaktadır. Ancak daha fazla yakıt ve avionikleri monte edebilmek için M-61A1 topu gövdeden çıkarılmıştır.

Kuyruktaki ventarl kanatçık daha büyük bir kanatçık ile değiştirilmiş, yanına iki küçük kanatçık ta ilave edilmiştir. Av ve önleme uçağı olarak F-104S gövde altında iki AIM-7 “Sparrow” yarı aktif radar başlıklı AA füze ve iki adet te AIM-9 “Sidewinder” infraruj güdümlü AA füze taşımaktadır. Av-bombardıman görevinde ise 9 pilonda 3400 kg bomba, napalm tankları veya güdümsüz roket podları taşıyabilmektedir.

In 1952, C.L. "Kelly" Johnson, the legendary designer of Lockheed designed the F-104, and the first XF-104 made its initial flight in 1954. It was the first aircraft to fly at twice the speed of sound and held numerous airspeed and altitude records. On May 18, 1958, an F-104A set a world speed record of 1,404.19 mph, and on December 14, 1959, an F-104C set a world altitude record of 103,395 feet. The Starfighter was the first aircraft to hold simultaneous official world records for speed, altitude and time-to-climb. Using an accelerated loft technique, some F-104s have been flown to higher than 90,000 feet. An F-104C set a world altitude record of 103,395 feet.

Like the F-84F Thunderstreak before it and the F-16 Fighting Falcon of today, the F-104 was selected for use by the NATO allies. More than 1,700 F-104s were built in the U.S. and abroad under the military aid program for various nations including Canada, West Germany, Italy, Norway, the Netherlands, Belgium, Denmark, Greece, Turkey, Spain, Taiwan and Japan. Several F-104 squadrons are still flying today with the air forces of Italy and Japan. Some F-104s have been modified to include a second cockpit for transition training and some weapons delivery. A reconnaissance version also exists although it never served with the USAF.

The USAF procured only about 300 Starfighters in one- and two-seat versions mostly F-104A ,F-104C and F-104F. The F-104G was an improved version of the -C model. The USAF never bought any -G models. In addition to the “G” version F-104s were also produced in Japan by Kawasaki and in Canada by Canadair which were called F-104J and CF-104.

F-104 was the first plane to use the 20mm M61A1 “Vulcan” multi nozzle “Gatling” gun with a capacity of 6000 rounds per minute which then became standart on all further models.

The F-104S was the most potent version of the Starfighter to be built. It was an upgraded and improved version of the F-104G that was built by Fiat. The aircraft was initially built to meet a requirement issued by the Aeronautica Militare Italiana (AMI). However, it has also been exported to Turkey.

The F-104S was the winner of the AWX (All-Weather Interceptor) design competition held in 1965 by the Italian air force for a new all-weather interceptor. The Lockheed CL-980 design ( to be named F-104S) was selected for this requirement after extensive evaluation of other designs such as the Dassault Mirage III, McDonnell Douglas F-4 Phantom, Northrop F-5, and North American F-100.

The F-104S is fitted with the more powerful J79-GE-19, rated at 52.69 kN dry and 79.45 kN with afterburner. This engine provides 13 percent more power than the engine of the F-104G, and requires auxiliary inlet doors on the intake sides to provide additional air during takeoff.

The F-104S differs from the F-104G in being equipped with an NASARR R-21G/H radar which has moving-target indication and tracking capability that acts in association with with a medium-range radar-guided missile fit. All previous Starfighters could fire only infrared-homing air-to-air missiles. The R21G/H also has contour/ground mapping and terrain avoidance modes, so that it can also act as a fighter-bomber.

The F-104S had more underwing and fuselage stores attachments, including two extra fuselage pylons underneath the air intakes, increasing the total number of strongpoint provisions to nine (two on the wingtips, four underneath the wings, two underneath the forward fuselage, and one on the fuselage centerline). Two hard points under each wing are for fuel/bombs (inner) and BVR missiles (outer). The wingtips usually carry fuel tanks, as does the centerline. The underfuselage pylons usually carried AIM-9 Sidewinder missiles. In order to accommodate extra fuel and avionics, the F-104S had to dispense with the internal 20-mm M61A1 cannon.

Extra keel area was added by fitting a slightly larger ventral fin, with two extra ventral fins on either side of the original. As an interceptor, the F-104S could carry two underwing AIM-7 Sparrow semi-active radar homing and/or two AIM-9 Sidewinder infrared homing missiles. As a fighter-bomber it could carry up to 3400 kg , napalm tanks, or rocket pods on nine external attachment points.

F-104G specs/doneleri:

Crew/mürettebat: 1,engine/motor: 1 x General Electric J79-GE-11A, thrust/itiş gücü: 70.13kN, wingspan/kanat açıklığı: 6.67m (without  tip tanks/tip tanklar hariç),  length/boy: 17.71m, height/yükseklik:4.10m, weight/ağırlığı:9400kg (without any external loads/ harici yüksüz), max spped/azami hızı: 2340 km/h, seyir hızı/cruise speed: 950 km/h, range/menzil: 2900 km, ceiling/tavan: 18240m,  Armament/silah donanımı: 1 x M61A1 20mm MG (750 rounds/mermi), 2 x AIM-9 “Sidewinder” AA missiles/füze on wingtips/kanat uçlarında, 1 x multi-kT nuclear bomb or 2000lb bombs/gövde altındaki tek pilonda 1 x multi kiloton nükleer bomba veya 2000 lb bomba

Editör :   M. Haluk SEVEL