|
|
ABD’li
uçak üreticisi General Dynamics-Convair Corporation firmasının ürünü
olan F-102A dünyanın ilk tek kişilik delta kanatlı hava muharebe uçağıdır.
Aynı zamanda düz uçuşta süpersonik hızlara erişebilen, yalnız
füzelerden ibaret silah sistemine sahip ilk uçağıdır.
2.Dünya
Savaşı’nın sona erişinden sonra ABD ile SSCB arasındaki ilişkiler
son derece gerginleşmişti. Ekim 1947’deki Moskova Havacılık Gösterisi’nde
Tu-4’lerin görülmesiyle birlikte yeni organize olmuş USAF
Sovyetler Birliği’nden gelebilecek büyük bir potensiyel stratejik
bombardıman tehlikesiyle karşı karşıya kalmıştı. Ellerinde
F-86D, F-89 ve F-94 gibi önleme uçakları
bulunmasına rağmen bu uçakların tamamı subsonik uçaklardı
ve hergün büyümekte olan tehdidi karşılamaktan uzaktılar. 2
Temmuz 1951’de USAF, Convair, Lockheed ve Republic firmasının
tasarımlarının geliştirilmesine karar verildiğini açıkladı. 11
Eylül 1951’de de Convair ile, F-102 olarak adlandırılacak delta
kanatlı uçağın yapımı için sözleşme imzaladı.
İlk
teslimatlar ise planlanandan üç yıllık bir gecikme ile 1 Mayıs
1956’da başlayabildi. Gelen F-102’lerle mevcut F-86D’ler değiştirildi.
1960’lı
yılların sonlarında THKv, kendine her türlü hava şartlarında
muharebe yetenekleri sağlayacak uçak arayışına girdi. ABD ile yapılan
görüşmelerde F-4E “Phantom-2”ler talep edildi. Ancak bu talep
kabul edilmeyip yerine iki filo F-102A verildi. F-102A’ların 18’i
iki adet TF-102A ile birlikte 1968 yılında geldi ve Mürted’deki
144. Filo’ya verildi (Bu filonun adı bilahare 142. olarak değiştirilmiştir),
bu filonun elindeki F-104G’ler ise 191. Filo’D'li Yuvarlak
Anemostat devredildi. 1969’da gelen bakiye F-102A’larla 2 adet TF-102
de Diyarbakır’dan Mürted’e intikal eden 183.Filo’nun (Bu
filonun da adı bilahare 182. olarak değiştirilmiştir) donatılmasında
kullanıldı. Kıbrıs harekatında Türk hava sahasının savunmasında
görev alan F-102’ler harekat sonrası en çok etkilenen THKv uçağı
oldu. Yedek parça sıkıntısı nedeniyle 1979’da görev dışı bırakıldılar.
|
|
The
F-102A “Delta Dagger” produced by General Dynamics Corp. was a
single-seat all-weather interceptor and it was the first delta-winged
combat aircraft in the world to enter operational service. It was also
the world's first all-weather interceptor capable of supersonic
performance in level flight. It was the first fighter to have an all-missile
armament provided as standard from the very start of the initial
design stage.
Following
the end of the WWII, relations between the United States and the
Soviet Union underwent a rapid deterioration. In October of 1947,
several Tupolev Tu-4 heavy bombers (reverse-engineered B-29s) appeared
at a Moscow airshow, and the newly-organized USAF was now faced with a
potential strategic bombing threat from the Soviet Union. There
were planes available for the interceptor role such as the
F-86D “Sabre”, F-89 “Scorpion”, and F-94 but they were all
subsonic aircraft, and were unable to ofset the growing strategic
bomber treat of the USSR. On
July 2, 1951, the USAF announced that designs by Convair, Lockheed,
and Republic had been selected to proceed with preliminary development.
On September 11, 1951, Convair received a contract for its delta
winged design which was designated F-102.
The
first delivery took place on May 1, 1956, three years later than
originally expected replacing the F-86Ds.
Towards
the end the 1960s TuAF was in search of a planet hat would give her
all-weather capabilities. During the meetings with the US Goverment
F-4E”Fhantom-2”s were demanded but two squadrons of F-102A and TF-102A2s
were given instead. 18 F-102As together with two TF-102As arrived
within 1968 and they were
used to equip the 144th Squadron stationed at Mürted, 4th AB which
had turned over her F-104Gs to the 191st Squadron. The 183rd Squadron
which had arrived from Diyarbakır 8th AB was also equipped with the
F-102As and the TF-102As which arrived in 1969. (144th & 183rd
were renamed as 142nd & 182nd later on). F-102As were used for the
defence of the Turkish air territory during the Cyprus Peace-keeping
Operation in 1974. The “Delta Daggers” were the mostly effected
planes in the TuAF during the US embargo and they were dropped from
active duty mainly due to lack of spares in 1979.
|
|
|
|
Özellikleri/specifications
Mürettebat/Crew:
1 (2 in TF-102A), motor/engine: Pratt & Whitney J57-P-23
turbojet, kuru itiş gücü/dry thrust: 4.610kg (45.28kN), art yakıcılı
itiş gücü/thrust with afterburner: 7.232kg (71.02kN), kanat açıklığı/wingspan:
11.59m, uzunluk/length: 20.78m, yükseklik/height: 6.52m, kanat alanı/wing
area: 64.23 m2, azami hız/max speed: 1361 km/h (at 35000
feet’te)(=Mach 1.25), tavan/ceiling: 15.750m, azami menzil/max
range: 2230km, boş ağırlık/empty weight: 8746 kg, azami kalkış
ağırlığı/max take-off weight: 11072 kg, silah donanımı/armament:
Gövde içi yuvalarda azami 6 adet güdümlü AA füze/In indoor bay
sup to 6 guided AA missiles ( 3 x Hughes AIM-4A veya/or AIM-4E radar
semi-homing, 3 x Hughes AIM-4C veya/or AIM-4F infrared)
|
|
