|
|
|
|
|
|
|
|
“Buccaneer”
Kraliyet Donanması “Kraliyet Donanması”nın uçak
gemisinden hareket eden uzun menzilli saldırı uçağı ihtiyacını
karşılamak üzere tasarlanmış ve Temmuz 1962’den itibaren
hizmete girmeye başlamıştır. Hizmete girdiği günden
emekliye ayrıldığı 1992 yılına kadar bütün hava
kuvvetlerindeki en hızlı alçak irtifa uçağı olarak kalmıştır.
Bu yüksek itiş güçlü motorlar, küçük kanatlar ve
“Boundary Layer”(*) kontrolu ile sağlanıyordu. Bu da
kanatlara daha fazla kaldırma gücü sağlıyordu.
İlk
Buccaneer S.1 1965’de
Spey motorlu S.2lerle değiştirildi, ve bunun akabinde Kraliyet
Hava Kuvvetleri (RAF), kraliyet Donanması’nın (RN) politik
nedenlerle emekliye ayıracağı bütün sabit kanatlı uçaklara
sahip çıkma kararı aldı. RAF bunların bir kısmını S.2A,
bilahare bazı değişikliklerden sonra S.2B olarak adlandırdı.
1970 başlarında az miktarda S.2B üretildi, modifiye edilmemiş
Buccaneer’ler de modernize edilerek S.2C ve S.2D olarak adlandırıldı.
Güney
Afrika Cumhuriyeti Hava Kuvvetleri’ne (SAAF) teslim edilen
Buccaneer Mk 50’lere sıcak ve yüksek irtifadaki
havaalanlarından kalkış yapmada kolaylık sağlıyabilmesi
için gövde arkasına iki hazneli roketler takılmıştır.
SAAF Buccaneer’leri 1970 ve 1980’de savaş görevi yapmışlardır,
fakat son Buccaneer modellerinin kendi evinde ispatlıyabilmesi
için daha beklemek gerekecekti. Buccaneer’ler Çöl Fırtınası
Harekatı’nda Irak ve Kuveyt’te başarılı görevler yapmıştır.
|
|
The
Buccaneer, designed to fulfill a Royal Navy requirement for
a long-range carrier-based attack aircraft, first entered
service in July 1962. From its first operational missions to
its last in 1992, it remained one of the fastest low-level
aircraft in any service. This was due in part to its
high-thrust engine and small wings, the latter made possible
by the use of Boundary-Layer Control which gave the wings
more lift than would be.
The
first Buccaneer S.1s were replaced in 1965 with Spey-engined
S.2s, and soon after, the Royal Air Force inherited all the
Navy's Buccaneers when a political decision was made to
remove all fixed-wing carriers from Naval service. The RAF
re-designated some of the aircraft as S.2As and later, after
more modifications, as S.2Bs. A small number of new
production S.2Bs were also built, beginning in early 1970,
and all earlier unmodified Buccaneers were updated and
redesignated S.2C and S.2D.
Meanwhile,
the Buccaneer Mk 50 version had been supplied to the South
African Air Force (SAAF) in 1965, these fitted with a
supplementary twin-chamber rocket motor in the aft
fuselage to facilitate takeoffs from hot, high-altitude
airfields. The Buccaneer first saw combat in the 1970s and
1980s with the SAAF, but it was not until the very end of
the type's RAF service that the Buccaneer was able to
prove itself in the service of its "home
country." In 1991, Buccaneers operated successfully
in Iraq and Kuwait during Operation Desert Storm.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
S.2B
specs / doneleri:
Crew/mürettebat:2,
engines/motorlar: 2 x Rolls-Royce RB.168 “Spey” Mk.101
turbofans, thrust/itiş gücü: 2 x 49,96kN, wingspan/kanat açıklığı:
13,38m, length/uzunluk: 19,28m, height/yükseklik: 4,94m, empty
weight/boş ağırlık: 13,560kg, max. take-off weight/azami kalkış
ağırlığı: 28,024kg, max.speed/azami hızı: 1,046km/h,
ceiling/tavan: 12,160m, range/menzil: 3,726km; armament/silah donanımı:
4 x 452-kg bombs, fuel tank or reconnaissance pod inside rotary bomb
door, up to 5,424kg bombs on four underwing pylons/ döner bomba
yuvası içinde 4 ad. 452kg bomba, yakıt tankı veya foto-keşif
podu, kanat altındaki dört pilonda azami 5,424kg bomba
|
|
|
|
|
|
|
|
Editör
:
M.
Haluk SEVEL
|
|
|
|
|
|
|
