|
|
|
|
|
|
|
|
1941’de
P-39 Amerika’nın ön saf avcı uçaklarındandı. İlk uçuşunu
1939 Nisan’ında yapan uçaktan Pearl Harbor saldırısı anında
600 adet hizmete girmiş bulunuyordu. Sıra tipi pistonlu
motorunun kokpitin arkasına yerleştirilmiş olması başlangıçta
pilotlarda endişe yarattı, ancak bunun acil inişlerde önde
motoru bulunan uçaklara nazaran ilave bir tehlike yaratmadığı
zaman içinde ortaya çıktı. P-39’un temel problemi onun
viril karakteristiğiydi ve kurtuluş teknikleri dikkate alınmadığı
taktirde problem yaratabiliyordu. Diğer bir eksikliği de
motorunda “supercharger” bulunmamasıydı. Bu nedenle yüksek
irtifalarda güçsüz kalıyordu.
“Airacobra”
dünyanın birçok yerinde, özellikle Güneybatı Pasifik,
Akdeniz ve Rusya cephelerinde kombat görevinde bulundu. En
iyi performansını 5,170 metrenin altında segiliyordu ve bu
nedenle düşük irtifalarda, kara taarruz gibi görevlerde
kullanıldı. Ağustos 1944’de P-39 üretimi sona erdiğinde
9,584 adet üretilmiş ve bunun 4,773’ü Sovyetler Birliği’ne
verilmişti. Sovyet pilotları bu otomatik topa sahip uçağı
alçak irtifa yetenekleri dolayısıyla çok seviyordu.
P-39’lar Fransız ve İngiliz kuvvetlerinde de görev yapmıştır.
|
|
P-39
was one of America's first-line fighter planes in 1941. It
made its initial flight in April 1939 and by the time of the
Pearl Harbor attack, nearly 600 had been built. Its in-line
piston engine is location behind the cockpit and this caused
some concern among thew pilots. But it was proven in the
meantime that such an engine location was not more hazardous
in a crash landing than with an engine in front of the
cockpit. However, the P-39's main problem was that spin
characteristics could be a problem if recovery techniques were
ignored. Another deficiency was that the engine didn’t have
a supercharger which left the plane powerless at high
altitudes.
The
Airacobra saw combat throughout the world, particularly in
the Southwest Pacific, Mediterranean and Russian theaters.
Because its engine was not equipped with a supercharger, the
P-39 performed best below 17,000 feet altitude, and it often
was used at lower altitudes for such missions as ground
attack . When P-39 production ended in August 1944, Bell had
built 9,584 Airacobras, of which 4,773 had been allotted to
the Soviet Union. Russian pilots particularly liked the
cannon-armed P-39 for its low level capability. P-39s also
served the French and the British forces.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
P-39Q
specs/doneleri:
Crew/mürettebat: 1, engine/motor: 1 x Allison V-1710-85 in-line
piston engine/sıra tip pistonlu motor, power/gücü: 1200HP,
wingspan/kanat açıklığı: 10.36m, length/uzunluk: 9.19m,
height/yükseklik: 3.61m, wing area/kanat alanı: 19.79 m2
, max. speed/azami hız: 615 km/h, range/menzil: 1046km,
ceiling/tavan: 10,600m, empty weight/boş ağırlık: 2.575kg, max.
take-off weight/azami kalkış ağırlığı: 3.765kg,
armament/silah donanımı: 1 x 37mm cannon/top, 4 x 12.7mm MG, 1 x
227kg bomb/bomba
|
|
|
|
|
|
|
|
Editör
:
M.
Haluk SEVEL
|
|
|
|
|
|
|
