www.tayyareci.com                  ANA SAYFA Tayyareci Türkçe Site KAYA SIGORTA
Tayyareci English Site
Tayyareci Deutsch Site
Sitede Arama :
 

NORTH AMERICAN B-25 "MITCHELL"

Bomber / Bombardıman

25 Ocak 1939’da USAAC orta bombardıman uçağı tasarımı için yarışma açtı, ama prototip tasarımları beklemeksizin North American firmasına B-25, Martin firmasına da B-26 siparişlerini verdi. B-25   2. Dünya Savaşı’nda her cephede görev aldı ve en çok üretilen iki motorlu savaş uçağı oldu.

B-25’ler hizmete 1941’de girdi. 18 Nisan 1942’de Yarbay James H. “Jimmy” Doolittle kendi adıyla adlandırılan Tokyo saldırısını gerçekleştirdi. Bu saldırıda 16 B-25 USS Hornet (CV-8)’den kalkarak Tokyo ve diğer hedefleri bombaladılar. Bu Japonya’nın ABD tarafından ilk bombalanışıydı.

İlk tasarım ince gövdeli, üstten kanatlı üç kişilik bir uçaktı. Ancak USAAC şartnameyi tadil ederek uçak yük kapasitesini iki misli arttırdı. Bunun neticesi North American firması kanat tasarımını ortadan kanatlı olarak değiştirdi, gövdeyi genişletti. Bunun sayesinde pilot ve yardımcı pilot yanyana oturma imkanı kazandı. Kokpitte de büyük değişiklikler yapıldı. USAAC bu uçaktan, daha tasarım masasındayken 140 adet sipariş verdi.

B-25A’dan B-25B’den bu yana en az altı temel model üretildi. Bunlara motor tahrikli iki makinalılı taretler, oto-pilotlu B-25C, gemi-savar model olan ve 75mm topla donatılmış olan B-25G’de dahildir. RAF B-25B’yi Mitchell I, B-25C ve B-25D’yi Mitchell II, kendileri için özel yapılan B-25J’yi de Mitchell III olarak adlandırdı. ABD Donanması (USN) ve deniz piyadeleri (Marines) kendi metal burunlu B-25J’yi de PBJ-1J olarak adlandırdı. B-25 2.Dünya Savaşı’nda en çok kullanılan ABD meşeili orta bombardıman uçağı oldu. 11,733 adet üretildi.

Savaş sonrası B-25’ler eğitim amaçlı kullanıldılar. 1951-1954 arası Hughes E-1 ve E-5 atış kontrol radarı öğrenimi için eğitim uıçağı olarak tadil edildiler. Bazıları da personel taşıma, hizmet ve navigasyon-eğitim uçağı olarak tadil edildiler. VIP ulaşım uçağı olan son B-25 USAF’dan 21 Mayıs 1960’da emekliye ayrıldı.

On January 25, 1939, the USAAC announced a competition for a medium bomber design, but instead of waiting for the prototypes, the Army awarded production contracts to North American for the B-25 and Martin for the B-26. The B-25 served in every theater of World War II and was made in larger quantities than any other American twin-engine combat airplane.

B-25s entered service in 1941. On April 18, 1942, Lt. Col. James H. "Jimmy" Doolittle led the Doolittle Raid, in which 16 B-25B crews took off from the aircraft carrier USS Hornet (CV-8) and bombed Tokyo and other targets, the first time US aircraft had bombed Japan.

The original design had shoulder-mounted wings and a crew of three in a narrow fuselage. The USAAC then decided its new bomber would need a much larger payload -- double the original specifications. North American designers dropped the wing to the aircraft's mid-section, and widened the fuselage so the pilot and co-pilot could sit side-by-side. They also improved the cockpit. The USAAC ordered 140 aircraft of the new design right off the drawing board.

There were at least six major variants of the Mitchell, from the initial B-25A and B-25B, with two power-operated two-gun turrets, to the autopilot-equipped B-25C, and the B-25G with 75mm cannon for use on anti-shipping missions. The British designated the B-25Bs as the Mitchell I, the B-25C and B-25Ds as the Mitchell II, and their B-25Js, with 12 heavy machineguns, as the Mitchell III. The US Navy and Marine Corps designated their hard-nosed B-25Js as the PBJ-1J. In the end, the B-25 became the most widely used American medium bomber of WWII. 11,733 were built.

After the war, many B-25s were used as training aircraft. Between 1951 and 1954, 157 Mitchells were converted as flying classrooms for teaching the Hughes E-1 and E-5 fire control radar. They were also used as staff transport, utility, and navigator-trainer aircraft. The last B-25, a VIP transport, was retired from the USAF on May 21, 1960.

B-24D specs/doneleri:

Crew/mürettebat: 10, engines/motorlar: 4 x Pratt& Whitney R-1830, power/gücü: 4 x 1,200HP, wingspan/kanat açıklığı: 33.44m , length/uzunluk: 20.17m , height/yükseklik: 5.45m , max speed/azami hız: 500km/h, cruise speed/seyir hızı: 289 km/h, range/menzil: 5.280km , ceiling/tavan: 8,512m, max take-off weight/azami kalkış ağırlığı: 25.312kg , armament/silah donanımı: 10 x 12.7 Browning MG, 3.616kg of bombs/bomba

Editör :   M. Haluk SEVEL