North American A3J “Vigilante”nin tasarımı 1952’de başladı. Tasarım şartnamesi iki kişilik, Mach-2 hızında, her türlü hava şartlrında görev yapabilen ve nükleer bomba taşıyabilen uçak gemisi konumlu bir uçağı içeriyordu. İlk A3J 1958 Ağustos’unda uçtu ve arkasından Aralık 1963’de  27800 metreye 1000 kg yük ,le çıkarak yeni bir rekor kırdı.

İlk filo uygulaması 1962 Ağustos’unda yapıldı. Bu “Polaris” füzeli denizaltıların devreye girmesinden hemen öncedir. Bu nedenle görev foto-keşif olarak değiştirildi ve 1963’de adı RA-5C oldu. Bu uçaklara sofistike elektronik keşif –foto podları bomba haznesine yerleştirildi.

1979-80 yılları arasında 156 RA-5/A-3J’ler görevden alınarak gayri faal duruma getirildiler.

Development of the North American A3J "Vigilante" began in 1952. Design criteria specified a two-seat, Mach 2 all-weather carrier-based bomber for delivery of nuclear weapons. The A3J was first flown in August 1958 and established a new world altitude record of 91,450 feet in December 1963 while carrying a payload of 1,000 kilograms, thus surpassing the existing record by over five miles.

The first squadron deployment as in August 1962. Shortly thereafter the Navy's strategic bombing mission was assumed by nuclear powered submarine Polaris missiles. The A3J's mission then reverted to that of photo reconnaissance with the introduction in 1963 of the RA-5C "Vigilante" incorporating a sophisticated electronic reconnaissance pod in its bomb-bay that included a side-looking airborne radar in a fairing under the fuselage.

 Gradual disestablishment of the "Vigilante" force occurred during 1979-1980 with the deactivation of the last RA-5C squadron, and phasing out of the last of the 156 RA-5/A-3Js produced.