B-1 alçak irtifa sızmalarını yüksek hızlarda gerçekleştirmek üzere tasarlanmış değişken geometrili kanatları olan stratejik bir bombardıman uçağıdır. Amaç 1950’lerden beri hizmette olan yaşlı B-52’leri değiştirmekti. B-1, B-52’den daha kısa pistlerden kalkış yapabilir, iki misli yük taşıyabilir, ve B-52’den daha küçük bir radar profiline sahiptir. Bu nedenle düşman tarafından tespitini zorlaştıran bir özelliğe sahiptir. B-1A çalışmaları 1972 sonlarında başladı ve ilk uçuşu 23 Aralık 1974’de gerçekleşti.  1977 Temmuz’unun sonunda üç B-1A toplam 646 uçuş saatine tekabül eden 118 uçuş yapmıştır. Bu uçuşlara 21 saat süpersonik ve 35 saat 150 metrenin altında uçuşlar da dahildir.  30 Temmuz 1977’de B-1 projesi Başkanlık kararı ile iptal edildi. Beş yıl sonra, Ocak 1982’de başka bir başkanlık kararı ile proje tekrar başlatıldı. USAF, imalatçı firma Rockwell’i, B-1A’nın geliştirilmiş modeli olan B-1B’den 100 adet üretmek üzere yönlendirdi.

Değişken geometrili kanatlar ve turbofan motorlar yalnız daha uzun bir menzil ile düşük irtifalarda yüksek hız sağlamakla kalmayıp uçağın hayatta kalabilme olanağını da arttırmaktadır. Yana doğru tamamen açılmış kanatlar kısa pistlerden kalkma ve düşman saldırısı altındaki üslerden çabuk kaçma olanağı sağlamaktadır. B-1B hız, yük ve mesafede 36 dünya rekoruna sahiptir. B-1B, ilave harici girdilere gerek kalmaksızın, kendine bütün dünyada navigasyon ve hassas bombardıman olanağı sağlayan radar ataletsel seyrüsefer sistemi’ne (INS) sahiptir. B-1B’ler yaşlanmakta olan B-52’lere nazaran U.S. uzun menzilli görevlerde temel bir iyileştirme sağlamıştır.

B-1B’nin elektronik karıştırma ekipmanı, infrared karşıt önlemler paketi, radar tespitleri ve uyarı sistemleri küçük radar görüntüsü (B-52’nin yüzde biri) ile birlikte uçağın enterge savunma sistemini meydana getirmektedir. Ayrıca donanımı içinde çok hassas, modular elektronik ekipman tarzında saldırı avionikleri bulunmaktadır. Uçağın AN/ALQ 161A savunma avionikleri geniş bir elektronik karşıt önlemler paketi olup düşman radar tehtidlerini ve arkadan gelen füzeleri belirlemektedir. Uçağı, elektronik karıştırma, “chaff” ve “flare” yayma gibi yöntemlerle savunmaktadır.  Saldırı avioniklerinde olduğu gibi savunma avionikleri de havadaki değişikliklere ve gelişen tehdit unsurlarına göre yeniden programlanabilen modüler ve dijital bir yapıya sahiptir. 

The B-1 is a strategic bomber of variable wing geometry design intended for high-speed low-altitude penetration missions. It was intended to replace the aging B-52 bomber which were operational since the 1950s. The B-1 uses shorter runways than the B-52, can carry twice the payload, and has a smaller radar profile than the B-52's, making it harder for the enemy to detect. Construction of the first prototype B-1A began in late 1972 and the first flight occurred on Dec. 23, 1974. By the end of June 1977, three B-1As had made 118 flights totaling 646 hours of flying time with over 21 hours at supersonic speed and more than 35 hours at high speed below 150 meters. On June 30, 1977 the B-1A production was canceled by presidental decision. Five years later on Jan. 1982, the project was restrated by another Presidental decision. The USAF directed Rockwell to begin production of 100 B-1Bs, an improved version of the B-1A.

The variable geometry wing design and turbofan engines not only provide greater range and high speed at low levels but they also enhance the bomber's survivability. Wing sweep at the full-forward position allows a short takeoff roll and a fast base-escape profile for airfields under attack. The B-1B holds 36 world records for speed, payload and distance. The B-1B uses radar and inertial navigation system (INS) that provides for worldwide navigation and precision bombing without the use of external updates. The B-1B represents a major upgrade in U.S. long-range capabilities over the aging B-52.